İnsel İnal/Insel Inal "Uzlaşma 2"

"Uzlaşma 2"

Bu çalışma, 2011 yılında, küratörlüğünü Fırat Arapoğlu’nun yaptığı ‘ReDejenerasyon’ adlı sergide, Sanatorium’da sergilenmiştir.

Resim 1. İnsel İnal, 2011, “Uzlaşma 2”, Seramik.

“Bir canlıda gerçekleşen doku kaybı sonrasında, aynı cinsten ve aynı değerden hücrelerin çoğalarak eksilen hücrelerin yerini doldurması” anlamına gelen rejenerasyon kelimesi, “Rejeneratif bir süreç, dejeneratif bir sürecin sonucudur.” düşüncesi ile ilişkilendirilmiştir.¹

İnal, ‘Uzlaşma 2’ adlı politik kaygılar taşıyan bu işinin, “Ateş Düştüğü Yeri Yakar” sergisindeki polis kasklarından oluşan çalışmanın devamı niteliğinde olduğunu ifade etmiştir.

Resim 2. İnsel İnal, 2011, “Uzlaşma 2”, Seramik.

Resim 3. İnsel İnal, 2011, “Uzlaşma 2”, Seramik.

Eserin metninde:

“Bu çalışmada yok olurken yeniden varolma, parçalanırken yine ve başka biçimlerde yeni göstergeleri refere etme üzerinden bir okuma yapmaya çalışan İnal, malzeme odaklı bir anlatım metoduyla çalışmasını sergilemekte. Kırılgan ve tertemiz şeffaf duruşuyla seyircisinin karşısına çıkarttığı mat ve tok malzemeyi, patlamaya hazır bir bomba imajı ile birleştiren İnal, ‘Kırılırsa, patlarsa yok olur mu? Bana bir şey olur mu?’ sorusunu sordurturcasına, hissettiği riski seyircisiyle paylaşıyor. Yeniden yeni bir anın yok olarak patlayarak en baştan, farklı formatlarda, her zaman karşımıza çıkması bir iyileşmenin değil, tam tersi hastalığın devam etmesi anlamına geliyor. Özellikle sermaye odaklı ivmelenmerle, çıkışların ve inişlerin yaşandığı ve kırılmalar sonrası kırılan ve ayrılan taraflarda nefes aldığımız bu an ve alanların temsili bu çalışmanın amacı. Yüksek gerçekçi anlatımı amaçlayan bir üretim tekniği ile oldukça geleneksel bir duruşa ait olmasına rağmen, duruşu ile değil, ifade ettiği ile seyircisinin karşısına çıkan bu çalışma, varlığı ile kesinlikle doldurduğu alanların dışını işaret ediyor. Yani patlama ile oluşacak yokluğu, boş veya boşalan hatta radikal kararlarla boşaltılan alanları. Yaşanılan ve haliyle sonuna kadar ele geçirilidikçe tekrar dolu alanlara çevrilecek ve/veya dönüştürülecek boş alanlar. Gerçekten dönüşümler boş alanlardan mı başlar, yoksa boşaltılan alanlardan mı?” ifadeleri yer almaktadır.²

İnal ile yapılan röportajda, bu çalışmanın fikirsel zemininin 'Tehdit' ile ilişkili olduğunu belirtmiştir. Çalışmanın sanatçılara yönelik bir eleştiri barındırdığını ifade eden İnal, sanatçıların korunaklı alanlarda bulunarak siyasi gelişmelere tepkisiz kalmalarının rahatsız edici olduğunu vurgulamıştır. Eleştirisini, 90 sonrasında temsiller üzerinden oluşturulan; meseleleri görünür kılmaktan öte, meta üretmesi ve sistemden yararlanması üzerine temellenmiş olan sanatın ve sanat alanının varlığıyla ilişkilendirmektedir. Sanatçıların, kişisel tatmin sağladıkları satış odaklı çalışmalarının işlevsel olmadığını ifade etmiştir. Bu rahatsızlıktan beslenen çalışmasında İnal, çalışmanın seyircisiyle eşit bir alanda olduğunu, bir bürokrata ait olan elin tutmakta olduğu el bombası bombasıyla, bu durumun şova dönüştürülmesinin plastik bir ifade ile estetize edildiğini ifade etmiştir.³

1İnsel İnal, ‘Uzlaşma 2’, http://inselinal.blogspot.com.tr/search/label/Seramik%20%C3%87al%C4%B1%C5%9Fmalar %C4%B1%20-%20Seramik%20Works, (12.12.2016).

2İnsel İnal, ‘Uzlaşma 2’, http://inselinal.blogspot.com.tr/search/label/Seramik%20%C3%87al%C4%B1%C5%9Fmalar %C4%B1%20-%20Seramik%20Works, (12.12.2016).

3Seha Nur Karataş, İnsel İnal, Röportaj, Kocaeli, 2016.

 “Uzlasma 2”/ “Compromise 2”

This work was exhibited in 2011 at the Sanatorium on the exhibition 'Re-degeneration' by Firat Arapoglu.

Picture 1. Insel Inal, 2011, “Uzlasma 2”, Ceramic.

Regeneration, which means that “after a tissue loss in a living thing, the cells of the same type and the same value multiply and fill up the missing cells” associated with the idea of "a regenerative process is the result of a degenerative process."¹

Inal, his work called “Uzlasma 2” which carries political concerns is the continuation of “Ates Dustugu Yeri Yakar (Fire Burns Where It Falls)” work which created with police helmets.

Picture 2. Insel Inal, 2011, “Uzlasma 2”, Ceramic.

Picture 3. Insel Inal, 2011, “Uzlasma 2”, Ceramic.

In the text of the work:

These expressions are included; “In this study, while re-existing, disintegrating, and trying to make a reading over the reflections of new displays in other forms, Inal, is displaying his work with material-oriented narrative method. Combining the matt and satin material that the spectator faces with its fragile and immaculately transparent stance, with a bomb image ready for explosion, Inal, shares his risk with his audience while making them question; 'If it breaks, will it disappear? Will something happen to me?’. Again, a new moment’s confrontation from the beginning, in different formats and every moment while exploding does not always mean a recovery but the opposite, it means that the disease continues. It is the aim of this work, which is especially driven by capital accelerations, a moment in which we are experiencing increases and declines, and in which we breathe in broken and separated sides after breaks. Although it belongs to a fairly traditional stance with a production technique aimed at high realistic narrative, this work, which is presented to viewers with its meaning (not with its stance), points out the areas it absolutely fills with its presence. In other words, the absence of explosion, vacant or made empty, even evacuated areas with radical decisions. Empty spaces to be converted and / or transformed into filled areas as they are experienced and conquered until the end. Do the transforms really start from empty spaces, or from evacuated areas?”²

In interview with Inal, he pointed out that the workplace's ideological ground is related to the 'Threat'. Inal who stated that his work had a criticism towards the artist, emphasized that it is uncomfortable for artists to find themselves in protected areas and remain unresponsive to political developments. His criticism, created after the representations of 90, associated with; beyond of making matters visible, art based on the use of commodity production, the system and with the presence of the art field. He stated that sales-focused works, which artists provide for personal satisfaction, are not functional. In this study, which he is fed on this disturbance, Inal, stated that this situation was aesthetized with a plastic expression with a hand bomb held by a bureaucratic hand which belongs to a bureaucrat.³

1Insel Inal, ‘Uzlasma 2’, http://inselinal.blogspot.com.tr/search/label/Seramik%20%C3%87al%C4%B1%C5%9Fmalar %C4%B1%20-%20Seramik%20Works, (12.12.2016).

2Insel Inal, ‘Uzlasma 2’, http://inselinal.blogspot.com.tr/search/label/Seramik%20%C3%87al%C4%B1%C5%9Fmalar %C4%B1%20-%20Seramik%20Works, (12.12.2016)

3Seha Nur Karatas, Insel Inal, Interview, Kocaeli, 2016.